Schoenmaker in het weiland

In 1914 opende de 25-jarige Cornelis Beumkes met zijn vrouw Annie een schoenmakerij aan de Sperwerlaan in Amsterdam-Noord. De aanleg van de tuindorpen- en steden was nog maar net begonnen. De Vogelbuurt en de Van der Pekbuurt moesten nog gebouwd worden. Het grote pand aan de Sperwerlaan was een van de eerste panden in het nieuwe Amsterdam-Noord.  Mevrouw Beumkes, schoondochter van Cornelis Beumkes, herinnert zich dat haar schoonvader vertelde in die eerste jaren uit te kijken op de koeien in het weiland. Jaren later werd de grap nog wel eens gemaakt: de koeien konden door de winkelruit zien wat er van hun huid gemaakt werd.  

Na dik tien jaar schoenmaker geweest te zijn, opende hij in 1926 een schoenmagazijn. Dit was het begin van een familiezaak die tot 1991 op de Sperwerlaan 21 gevestigd was. Mevouw Beumkes herinnert hem als een echte zelfstandige. Zo mocht ze in de jaren '50 van haar schoonvader geen boodschappen doen bij De Gruyter op het Spreeuwenpark. Hij had weinig op met grootwinkelbedrijven. Mevrouw Beumkes was genoodzaakt haar boodschappen doen bij het vele kleinere Smalen.

In 1957 nam zij met haar man Jaap Beumkes de schoenenzaak over. Samen hebben ze 44 jaar de winkel gerund. In die jaren is Beumkes een begrip geworden in Noord, een echte speciaalzaak in schoenen. Steeds vaker werden ze door ziekenhuis en dokters gevraagd patienten te voorzien van speciale schoenen. En op zaterdag kwamen mensen van buiten Amsterdam-Noord speciaal naar de Sperwerlaan om goede schoenen te kopen. Mevrouw Beumkes vertelt dat haar kinderen toen ze klein waren af en toe gek werden van hun achternaam. Als de naam Beumkes viel op de sportclub, op school of in het cafe, dan viel direct daarna het woord "schoenen". Mevrouw Beumkes ziet vandaag de dag nog steeds een aantal personeelsleden die bij haar winkel in de winkel gewerkt hebben. Zij kent ook de kinderen en de kleinkinderen. Die noemen haar steevast "Oma schoen".

Staande sterfschoenen

Mevouw Beumkes is speciaal naar de locatie in de Van der Pekstraat gekomen om de geschiedenis te vertellen van het schoenmagazijn Beumkes. Al rondkijkend in de locatie valt haar oog op een oude foto van slagerij Buhrs op het Zonneplein. "Ja", zegt ze:"ik heb haar van Buhrs eens schoenen verkocht. Staande sterfschoenen noemde mevouw Buhrs ze. Schoenen om staand in te sterven, zo heerlijk zaten ze". Mevrouw Beumkes vervolgt: "Jaren later kwam ik haar nog eens tegen bij de C1000. Ik kon haar niet plaatsen en wist haar naam niet meer. Maar we zeiden tegelijkertijd: staande sterfschoenen." 

In 1991 sloot schoenwinkel Beumkes na 77 jaar haar deuren. De kinderen van het echtpaar Beumkes gingen hun eigen weg. Een zoon is inmiddels manager bij Dirk van den Broek op de Meeuwenlaan. Een steenworp afstand van het Spreeuwenpark waar in de jaren '50 die andere grootgrutter zat: De Gruyter.