Noorderling zijn

Wel begon ik in de pubertijd erachter te komen dat er ook een mooie kant zit aan het Noorderling zijn. Op feestjes was het al gauw: “Hé Danilo, hij komt ook uit Noord”. Een kort gesprekje en er was altijd wel een plek of een persoon die je beide via-via kent. Alsof je iemand tegenkomt uit je dorp. 

Na de middelbare school komt de tijd dat mensen om je heen uit huis gaan. Sommigen belanden in Noord, althans ze denken dat ze in Noord wonen. Want als er iets is dat duidelijk is onder Noorderlingen onderling, is het wel dat de strook van Noord aan ’t IJ geen Noord is. Tegen mensen die in deze strook wonen en die zo vaak zeggen: “Noord is helemaal hip, echt zo’n leuke buurt. Overal leuke restaurantjes en mooie terrasjes. Maar toch nog zo eigen.”, zou ik graag willen zeggen dat ze iets verder moeten kijken voor het echte Noord. Wanneer je aan het begin van de Van der Pekstraat een leuk restaurantje hebt bezocht, betekent niet dat je weet hoe de wijk proeft. Dat er een leuk cafeetje zit aan de Nieuwendammerdijk bij een sluisje, betekent niet dat je gelijk weet hoe Nieuwendam ruikt. Om maar niet te spreken over de NDSM, waar menig bewoner nog nooit van Tuindorp-Oostzaan heeft gehoord, laat staan Molenwijk. 

Nu in de Corona-tijd mis ik Noord een beetje extra. De mensen zijn achter de stadse strook aan ’t IJ nog steeds Noorderlingen. Bezig met het redden van hun eigen haggie en over alles en iedereen een mening. Wat mij betreft heb Noord haar schoonheid nog niet verloren.